Merhaba içimin acısı

 merhaba içimin acısı ; nasılsın demeye içim varmıyor sahi en son kim sordu sana bu soruyu en son kim dokundu sana ; kim dokundu içine; kim yara bandıyla gelmişti en son .

bantlar kalktı yaradan sular ,kanlar akmaya başladı .

merhaba içimin acısı ; ne zaman başarılı olacağız dersin ha ? ne zaman anlatmayı başaracağız kelimeler kullanmadan gözlerimizle .

yok deme nolur gözlerim çok yoruldu uzaklara bakmaktan ; dalıp dalıp gitmelerden ; gizli köşelerde bir iki damla dökmekten .

merhaba içimin acısı ; neden en çok kız çocukları üzgün dersin ? neden bütün yükler onların omuzlarında ve neden kırılan sadece saçlarının uçları değil . 

merhaba içimin acısı ; en son kim merhaba dedi sana sahi ...

en son kim balon aldı sana mesela en kiminle paylaştın yediğin çikolatayı ; en son kiminle attın o mükemmel kahkahanı ..

aslında bir zamanlar seni en çok kahkahanla tanırlardı . 

ne oldu içimin acısı? ne oldu da bu hallere geldik . 

ne oldu da gözlerimiz zemheri kış oldu ne oldu da söndü bütün ferimiz 

merhaba içimin acısı ; bu gece de bunu düşünelim be olmaz mı ? bir yerde mutlu olacağımızın hayallerini kuralım ve bi dur diyelim 

ya da susalım belki her şeyi bilen bi dur der .

BİR İÇ DÖKME

 hangi mevsim bu diye sorma bana içimde hep bir zemheri içimde hep bir kara kış hangi ay deme bana içimde şubatın keskin soğukları kol geziyor hiç bilmediğim tanımadığım hüzünlere ev sahipliği yapıyor yüreğim şimdilerde .

tuhaf hala mavi gökyüzü ve hala kuşlar uçuyor hala gülüyor bazı çocuklar . insan sevmek ne kadar zor olabilir ki diyorum ve  bir dedenin gözlerindeki sevgide buruşuk ellerindeki alyansa bakınca  utanıyorum sorduğum soruya; mezarlıkta ağlayan kadını görünce vazgeçiyorum . ne de garip insanoğlu her gün biraz daha şaşırıyorum her gün biraz daha seviniyor ve ondan daha çok üzülüyorum . gelen nesil her geçen gün daha da ürkütüyor beni bir çocuk yetişiyor annesinin en derinine kadar ürperek baktığı ve bir nesil yetişiyor umudumu yeşertecek . her birinin ellerine papatyalar ortancalar yerleştiriyorum belki dünya daha güzel olur diye . 

ne kadar da yalnızız etrafımızda yüzlerce insan içimiz ne kadar da yalnız ve ne kadar da anlatamıyoruz derdimizi ne kadar da yetmiyor bazen kelimeler . neyi beklediğini bilmeden gözlerimiz yolda bekliyoruz elimdeki sigaranın dumanı göklere gidiyor . birini söndürmeden diğerini yakıyorum . elimdeki kitap aylardır bitmiyor bir sayfayı okuyorum okuyorum . aslına bakarsan nefretim gün güne artıyor yok sayılmaz görünmez gibi olmak çok koyuyor . yüreğimde seller çığlar tüm felaketler bir bir birikiyor . tüm helak olan kavimlerin günahları veballeri yüreğimde sıkışmış gibi . bir müzik çalıyor arka fonda sürekli . yüreğimin bir tarafları aşırı sızlıyor .

ölsem gitsem 5 parmağı geçmez sanki arkamdan ağlayan oysa ben ne de çok severim herkesi .

dökülüyor yaşlar bir bir kimsecikler görmeden bir köşe kenarda . 

ve bir kadın burdayım diye bağırıyor...