bir ramazan gecesinden hepinizi selamlıyorum cağnım okurlar .
insanlar inanılmaz kötü ve yağmurlar yağıyor;
simsiyah bir gökyüzü var ve gecenin karanlığını aydınlatıyor şimşekler .
koltuğuma geçiyorum örtüyorum üstüme toz pembe battaniyemi ;
sahi niye insanlar yalanlara bir renk ismi veriyor
havada beyaz pembe yalanlar dönüp duruyor .
oysa pembe sadece küçük bir kız çocuğunun tütü eteğinde tokalarında güzel .
insanlar yeniliyor; gün be gün yeniliyoruz .
pembe yalanlar simsiyah kesiliyor .
beyaz yalanları yağmur yüklü gri bulutlar kattı arasına götürüyor .
ve bir insan yedisinde ne ise yetmişinde o oluyor .
bir anne kızına yarasını emanet ediyor .
ve bir baba oğlunun saçlarını okşuyor
bir genç kız kalbini ilk aşkına teslim ediyor .
bir gelinlik giyen kız kalbinde gerçek aşkını saklıyor evinden gözyaşlarıyla çıkarken .
bir kadın bebeğini bekliyor ellerini karnına koyarak , umutlar aşılıyor karnına
ve çocuğu olmayan bir kadın her çocuk gördüğünde yutkunuyor . boğazında yumruyla seviyor başka başka çocukları .
bir adam çok uzaklardaki sevdiğini özlüyor.
bir kadın kırılan tırnağına küfürler saçıyor ve başka bir kadın tırnaklarının arasına dolduruyor ektiği biçtiği hasadını.
dünya diyor bir kız; ne de garip değil mi ? adamın omzuna koyuyor başını ve omzundaki yükleri bir bir uçuyor yüreğinin mağalarından.
ve başka bir kadın sarhoş kocasına acı kahveler yapıyor başka bir kadın elinde kuran ağlıyor . uyuya kalıyor seccadesinde . umudunu bırakıyor tespih tanelerine imamesi acı olan tespihini avuçlarına bastırarak çekiyor zikrini.
bir kadın uçurum kenarında uçuşurken elbisesi güzel şarkılar söylüyor .
bir adam ne de garip değil mi diyor başka bir kadının elini tutarken ; yüreği alpler kadar serinlerken .
hayır diyor kadın garip olan insanlar .
bir inşaat işçisi yaptığı inşaatın en üstünden gecenin karanlığında yanan ışıklara bakıyor her evin hikayesini düşünerek .
ve kaldırım taşları diziyor bir adam oğluna sevdiği bir kamyoneti almak için ; ve terini beyaz mendiliyle değil kalbiyle siliyor .
nasırlaşan elleri değil iş verenin yüreği oluyor .
ne de garip değil mi diyor bir çocuk gökyüzündeki uçurtmalara bakarak hayır diyor annesi iki damla yaş akıyorken yanaklarından.
bir boşanma davası görülüyor bir mahkemede ve avukat kadına bakıyor .
kadın sadece boşanmıyor bambaşka bir insan oluyor o gün mahkemeden çıkınca kocasının kollarında başka bir kadın gördüğünde .
ne garip değil mi? diyor avukat ; hayır diyor hakim garip değil .
peki okuyucu olan sen ne kadar da garip değil mi ?
kalbin bu soruya ne cevap veriyor ?
umut adına yaşananlara inat okuyucu sevgimle kal .
